Proces elektrolizy roztworu solanki przy użyciu elektrod tytanowych w celu wytworzenia chloru jest powszechnie nazywany „elektrolizą solanki”. W procesie tym stosuje się elektrody tytanowe, aby ułatwić reakcję utleniania jonów chlorkowych w solance, prowadzącą do wytworzenia gazowego chloru. Ogólne równanie chemiczne reakcji jest następujące:
W tym równaniu jony chlorkowe ulegają utlenianiu na anodzie, w wyniku czego powstaje gazowy chlor, podczas gdy cząsteczki wody ulegają redukcji na katodzie, w wyniku czego powstaje gazowy wodór. Dodatkowo jony wodorotlenkowe ulegają redukcji na anodzie, tworząc gazowy wodór i wodorotlenek sodu.
Wybór elektrod tytanowych wynika z doskonałej odporności na korozję i przewodności tytanu, dzięki czemu może on stabilnie przechodzić reakcję podczas elektrolizy, bez korozji. To sprawia, że elektrody tytanowe są idealnym wyborem do elektrolizy solanki.
Elektroliza wody solankowej zazwyczaj wymaga zewnętrznego źródła zasilania w celu dostarczenia energii do reakcji elektrolitycznej. To źródło zasilania to zazwyczaj zasilacz prądu stałego (DC), ponieważ reakcje elektrolityczne wymagają stałego kierunku przepływu prądu, a zasilacz prądu stałego może dostarczać prąd o stałym kierunku.
W procesie elektrolizy słonej wody w celu wytworzenia gazowego chloru powszechnie stosuje się niskonapięciowe źródło zasilania prądem stałym. Napięcie zasilania zależy od konkretnych warunków reakcji i konstrukcji sprzętu, ale zazwyczaj mieści się w zakresie od 2 do 4 woltów. Dodatkowo natężenie prądu zasilania jest kluczowym parametrem, który należy określić na podstawie wielkości komory reakcyjnej i pożądanej wydajności produkcyjnej.
Podsumowując, wybór zasilacza do elektrolizy wody solankowej zależy od konkretnych wymagań eksperymentów lub procesów przemysłowych, aby zapewnić wydajną reakcję i osiągnięcie pożądanych produktów.
Czas publikacji: 16 stycznia 2024 r
